bazen kendimi pop keke benzetiyorum, hani otobüs yolculuklarında yenenler var ya ucuz, parlak jelatinli, içeriği gıda kodeksine uygun olduktan sonra içinde neler olduğu umursanmayan,
tek kullanımlık ve sadece o an için uygun, o an için kimsenin ayıplamayacağı,kahvenin yanında boğazında eşsiz bir tat bırakan...
normalde yediğiniz kekten farklı bir haz veren yemesi basit bi kek
otobüs yolculuğu dışında kendi sevdiğiniz kekinizi yerken mutlusundur ama bu da ikram edildiğinde geri çevirmenin imkansız olduğu doğru anda ve doğru yerde olmanın getirdiği ve en fazla bir kaç gün süren yolculuk sonrası unutulan ve sevdiğin keke tekrardan yönelmenizi hiç bir şekilde engellemeyecek bir eğlencedir sadece.
kek mi? o da mutludur, sanırım; kendisinin her ağza alınışında hayatına katılan yaşanmışlıktan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder