Yeşil

Sayıları çok azalmıştı, e ekim ayı geldi tabi aydın sıcak olmasına rağmen geceleri ayaz fena ısırıyordu. pek çıkmaz oldular artık. yeşildi hepsi, yeşil. 2 saatte bir de diğer yeşiller gelir giderdi zıpladıkları hopladıkları yere. evet onlarda yeşildi ama hiç benzemiyorlardı birbirlerine.

Bazen gelir muabbet ederlerdi. kurbağalar der küfür ederlerdi onlara. la olum fışır fışır yapıyo amoagoduklarım gomtan geliyo sanıyom la derlerdi genelde.

O gece hava fazla sisli puslu dumanlıydı. uzun boylu yeşil geldi yaşadıkları yere. daha önce duyduğu bir hikaye geldi ufak dişi yeşilin aklına.sonra ben bu büyük yeşilleri nasıl anlayabiliyorum diye düşündü ve aklına gölde kulağına kaçan minik bir balık geldi bu defa, garipsedi. içlerinden biri bi öpücüğe prens olmuş diyorlardı. neden o da güzel bir prensese dönüşmesinki diye düşündü içinden. ancak o kadar yukseğe zıplayıp nasıl öpecektiki uzun yeşili. hem hiç o kadar zıplamamıştı hem de hiç uğraşmamıştı böyle bir şey için. kararlıydı. benim prensim bu olmalı diye hırslandı. hem, bu uzun diğerleri gibi onlara kötü sözler sarf etmiyordu. sadece onları izliyordu.

Tek kelime etmedi etraftakilere o gece küçük yeşil. yalnızca gerildi ve bacaklarını kasabildiği kadar kastı. yavaşça yürüyen uzun yeşili bekliyordu dumanın, sisin içinden. iyice odaklandı ona ve var gücüyle zıpladı doğruca üzerine. havada süzülüşü onun için günler aylar gibi geçti, çok mutluydu hiç bitmesin istiyordu. hızla yaklaştığı uzun yeşil ne olduğunu anlayamadan kondurdu öpücüğü dudağına. başarmıştı.bittiğini düşündü her şeyin. artık hayallerindeki gibi bir prensese dönüşecekti, son bulacaktı artık sonbahar yapraklarının üzerindeki çilesi, hopladığı geceler boyunca.

düşmeye başladığında farketti ki hiç bir şey olmamıştı. hızla yere çarptı. düştüğü yerde başka bir şeyle tanıştı, ilk kez görüyordu. beyaz kağıda sarılıydı. yeşildi.

kustular.