güven ne güzel şey, ne güzel şey güven

nedense millet ramazan, dayanışma, kardeşlik, sıcak aile ortamı falan dedikçe benim aklıma, ben daha minicik bir yavrucekken babamın bana attığı kazıklar geliyor...
geçici süt dişlerim yerini kalıcı dişlere bırakmaya başladığında 6 yaşında falandım.
zaten dişlere yeni yeni alışıyorsun daha önce hiç diş çektirmemişsin; diş çekildiğinde ne kadar acır, kanar mı, yenisi çıkar mı gibi sorular var kafamda ama çevremde gördüğüm kadarıyla olaya ayak uydurmaya çalışıyorum.

bir gün uyandığımda dişlerimden birinin sallandığını fark ettim. o yaşlarda vücutta bi anormallik olduğu zaman anne-babaya sorar herhalde herkes.
+anne benim göğüslerimde bir şeyler var,
+baba pipim kontrolden çıktı,
+baba benim sesime noldu? (ki benim sesim: bi ortamda 3 saat konuşmadan duran adam konuşmaya başladığında ağzından kelimeler yerine bazı sesler çıkar ya onun gibi olmuştu)

ben de diş sallanmaya başladığında babaya gittim anlattım böyle böyle diye;
2 parmağıyla tuttu biraz salladı dişimi "hmm daha var hocu freshh şimdilik" dedi
bu kontrol işlemi biraz canımı yakmış olacak ki ben bu diş çektirme fikrinden tırsmaya başladım ama herşey kahraman babamın kontrolü altında olduğu için sorun yoktu

gel gör ki babamın asıl yüzü 2. kontrolünde ortaya çıktı: kontrol edicem ayağına haşırt diye çekti güzelim dişimi.
takdir edersiniz ki o günden sonra da dişler sallanmaya devam etti ve ben de her seferinde "sadece bakıcam ne kadar sallanıyor diye, bu sefer çekmiycem" laflarına kanıp bir bir kaybettim caanım dişlerimi.

evet babam güvenilmez bir adam olabilir ama bende de var bi mallık..