müjde insanıyla yolda yürürken sinek ilaçlama arabasının yıllardır duymadığım sesini duydum. gayrı ihtiyari sağa-sola bakındım, bi baktım yan sokaktan geliyor bembeyaz...
arkadasından koşasım geldi ama müjdeden çekindim, delirdiğimi zannetmesini/anlamasını istemedim ama bi baktım o da gebeş gebeş bana bakıyor.
sikerler yhaaaa dedim başladım koşmaya. müjde de yanımda hebele hebele diye koşuyor.
sinek ilaçlama arabasını, el ele tutuşarak 5 dakika kovaladıktan sonra nefes nefese çimlere uzanıp birer sigara yaktık. müjde göğsüme yatıp gözlerini kapatmıştı ki usulca kulağına fısıldadım:
-pişman mısın bebeyim?
-asla!! şimdi geçse yine kovalarım
allahtan o günden sonra, ne sinek ilaçlama aracı ne de müjdeyi gördüm
2 yorum:
muahhaah
bizim dilimiz dışarda hebele hebele peşinden koştuğumuz sadece zirai ilaç değildi umutlarımızın saflığımızın ve kaybolmaya yüz tutmuş gökyüzü mavisinin m.j. beyazlığının peşindeydik
bebeyim
ibne şöforde farkına vardı.. yoruluyorum tam vaz geçtim artık bırakıyorum bi daha yok diyorum şöfor frene basıyor fırsat bu fırsat son bi kere daha len diyorum ibne yine gaza basıyor
3 gün oldu hala koşuyorum kurtarın beni a.q. vazgeçemiyorum
askjdhaskjdhasjkdh
Yorum Gönder