pişman mıyız?

günlerden bir gün,
saçmalamak üzere uzandım klavyeme.
döküldü sözcüklerim,
daha sonra çalınmak üzere.

saatler sonra ekrana kavuştuğumda,
acımasız bir yazı karşıladı beni.
hembloggerlarımdan biri,
kopi peyst etmişti beni!

aldım biricik silahımı elime,
var olan, yegânem: Türkçe Q klavye,
döşedim içimdeki hıncı o makaleye,
müjde açınca okusun diye.

nur der ki bu girişimin yoktur dermanı,
müjde amansızca çalmış bi kere yazıyı,
yine de affeder onu, dinmese de bu acı,
ama sen de halt ettin be hacı!